Łajką jakucką łatwo można się zauroczyć, zwłaszcza szczeniakiem, czyli piękną, puchatą, uśmiechniętą i radosną kulką. I zachwyt ten wcale nie mija, a wręcz przeciwnie – najczęściej rośnie wraz z maluchem. Warto jednak stać się właścicielem małego jakutka w pełni świadomie, czyli wiedzieć, jakie ta rasa ma potrzeby i czego możemy się spodziewać po dorosłej łajce.
Łajki jakuckie mają przyjazny charakter, są uczuciowe, łagodne, kontaktowe, towarzyskie i bardzo ,,proludzkie”. Co to znaczy? To, że lubią być blisko człowieka i z nim współpracować. Dawniej służyły ludziom głównie jako psy zaprzęgowe, dziś też chętnie biegają w psich zaprzęgach, ale nie tylko. Łajka to pies o wielu możliwościach – jest mnóstwo sposobów, aby rozładowała swe pokłady energii, bo często są one naprawdę duże. Lubi ciągnąć i jest bardzo wytrzymała, a to można wykorzystać do roweru, sanek, hulajnogi. Sprawdzi się świetnie jako towarzysz biegacza, na pewno nie zmęczą jej długie spacery, wyprawy czy wędrówki (np. po górach). Można z nią ćwiczyć agility, aport, obedience czy inne dyscypliny – znam łajki wykorzystywane w dogoterapii czy nawet ratownictwie!
Ale spokojnie! Nie w każdym właścicielu musi drzemać dusza sportowca. Z łajką można aktywnie spędzić czas na wiele innych sposobów: nauka komend czy sztuczek, zabawa z matą węchową, szukanie ukrytych zabawek – czyli takie ćwiczenia umysłowe, które potrafią psa porządnie ,,zmęczyć” – często bardziej niż przebiegnięte kilometry. Najważniejsze, aby nie pozostawiać psa samemu sobie, bo wówczas może stać się nieznośny. Zwłaszcza szczeniaki potrafią być bardzo absorbujące, ale też chętnie biorą udział we wszelkich aktywnościach i lubią zabawy z piłkami, gryzakami czy szarpakami.
Łajka jest psem bardzo bystrym i ciekawym świata, na spacerach lubi węszyć i badać otoczenie. Posiadacz ,,łajzy” musi być przygotowany na to, że jeśli ją coś zaintryguje na ogrodowej rabatce, zacznie w niej kopać. Są ciekawskie i sprytne, więc płot nie może być dziurawy, bo łajka – jeśli zostanie sama na podwórku – wykorzysta każdą szczelinę czy przesmyk, żeby sprawdzić, co się za nimi znajduje. To rasa pierwotna, często lubi mieć własne zdanie, więc warto ze szczeniakiem porządnie przerobić naukę posłuszeństwa. Mała łajka uczy się szybko i chętnie, nie nudzi jej powtarzanie ćwiczeń i szybko można oczekiwać efektów.
Łajki cieszą się dobrym zdrowiem, chorują rzadko albo wcale, więc nie będziemy często odwiedzać weterynarza. W rasie sporadycznie zdarza się jednak głuchota, dlatego warto przed zakupem malucha zapytać o testy słuchu u szczeniaków (test BAER). Te psy dobrze znoszą niskie temperatury, ale też nieźle radzą sobie w czasie upałów. Są przyjazne wobec domowych zwierząt, potrafią się dogadać z innym psem czy kotem.
Czy łajka jakucka nadaje się więc na psa rodzinnego? Jeśli poświęcimy jej swe zainteresowanie i czas – jak najbardziej! Będzie wspaniałym, oddanym przyjacielem całej rodziny
UWAGA ! Jest tylko jedno niebezpieczeństwo: rzadko kończy się na jednej łajce w domu. Ta rasa uzależnia!
