Krótko o historii rasy
Łajka jakucka to pierwotna, stara rasa, pochodząca z Rosji. To psy zaprzęgowe, wykorzystywane do transportu ludzi i towarów już 8000 lat temu (potwierdzają to znaleziska archeologiczne), a także angażowane do polowań ( na lisy, pieśćce i niedźwiedzie). Niezwykle wytrzymałe, świetnie orientujące się w terenie, doskonale radziły sobie w surowych warunkach klimatycznych Jakucji, bez trudu poruszają się bowiem po śniegu i lodzie. Tragedia dla tej rasy rozpoczęła się w latach 60 -tych dwudziestego wieku, gdy państwo rosyjskie – wraz z szybkim rozwojem przemysłu transportowego – uznało psy zaprzęgowe za niepotrzebne i bezużyteczne. Były one wówczas bezlitośnie tępione… Dzięki ludziom, którzy ukrywali swoje psy, udało się zrekonstruować rasę i ustalić jej wzorzec. Długo trwał proces rejestracji łajki jakuckiej przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI), ale od października 2019 roku jest to rasa wstępnie uznana przez FCI i wpisana do V grupy (Szpice i psy pierwotne), do sekcji pierwszej (nordyckie psy zaprzęgowe)
Wygląd
Łajka jakucka jest piękną, efektowną rasą. Wg opisu wzorca to pies średniej wielkości, zdarzają się jednak duże i okazałe samce. Ma dobrze umięśnione ciało i niezwykle silne, mocne kończyny. Gęsta, twarda sierść jest średniej długości i razem z podszerstkiem tworzy grube futro. Umaszczenie może być białe, łaciate, płaszczowe, trójbarwne, szaro-białe, rudo-białe. Znakiem rozpoznawczym łajki są stojące (lub półstojące) trójkątne uszy i puszysty, zakręcony nad grzbietem ogon. Oczy, w kształcie migdałów, mogą mieć kolor ciemnobrązowy, niebieski lub być różnokolorowe (nie jest to wadą). Efektownie wyglądają czarne ,,okulary” wokół oczu lub czarno wypigmentowane powieki. Myślę, że łajka jest piękna również z tego powodu, że jej sylwetka jest po prostu ,,psia”, nieudziwniona, niemodyfikowana przez człowieka.
Zachowanie i charakter
Łajka ma wiele zalet – jest bystra, pojętna, łatwo i chętnie się szkoli, jest nastawiona na współpracę z człowiekiem, żyje w zgodzie z innymi domowymi zwierzętami. Dla domowników bardzo uczuciowa, lubi być przytulana, domaga się pieszczot, wobec obcych – potrafi być zdystansowana i powściągliwa, ale przyznana. Jest psem żywym, wesołym i pełnym energii, którą warto odpowiednio ukierunkować. Nie jest natomiast nachalna, potrafi dać opiekunowi odetchnąć od siebie. Szczeka bardzo rzadko, częściej ,,gada po łajkowemu”. Potrafi zaskoczyć swą inteligencją, sprytem, ale czasami też – uporem. Z tego względu potrzebuje konsekwencji w prowadzeniu. Łajki nie lubią się nudzić, uwielbiają ruch, więc sprawdzą się na pewno w aktywnej rodzinie.
Zdrowie
Łajki jakuckie cieszą się dobrym zdrowiem, są odporne na choroby, nie cierpią na alergie. Jednak pies to żywe stworzenie, więc mogą pojawić się problemy zdrowotne, jak w każdej rasie. Może więc zdarzyć się, że u psa wystąpi dysplazja stawów, czyli nieprawidłowości w ich budowie. Przyczyną mogą być wadliwe geny, ale także niedobory żywieniowe, otyłość, nadmierny czy nieodpowiedni wysiłek fizyczny (zwłaszcza w fazie wzrostu), ale także urazy, spowodowane np. niefortunnym upadkiem psiaka. Sporadycznie w rasie może zdarzyć się głuchota – ma ona związek z dziedziczeniem genów odpowiedzialnych za pigmentację. W miocie po rodzicach, którzy słyszą na oboje uszu, może urodzić się szczenię, które nie słyszy prawidłowo. Głuchota jednostronna nie jest problemem, bo taki piesek normalnie reaguje na dźwięki i zachowuje się jak zdrowy psiak. Na pewno ważne jest, aby rodzice szczeniaka byli zdrowi i przebadani (stawy, słuch, oczy) – daje to dużą szansę, że nasz pupil też będzie się cieszył dobrą kondycją zdrowotną.
Pielęgnacja
Pielęgnacja łajki nie jest skomplikowana, nie wymaga specjalnych zabiegów. Trzeba ją wyczesywać zwłaszcza w okresach, kiedy zmienia szatę, jednak do czesania warto już przyzwyczajać małe szczenię, aby polubiło tę czynność. Łajki mają gęste futro, ale brud nie wnika w jego głąb, po wysuszeniu łatwo od niego odpada. Warto jednak przeczesywać psiaka, wietrzyć jego szatę, bo odpłaci nam się pięknym wyglądem. W diecie dobrze uwzględnić takie składniki jak żółtka czy oleje, bo one dobrze wpływają na kondycję sierści. Uszy czyścimy w miarę potrzeby wacikiem zmoczonym odpowiednim do tego płynem (np. Oticlar). Pilnujemy też, aby na zębach psiaka nie osadzał się kamień.
W opisie rasy wykorzystano informacje z polskiego wortalu o łajkach, które można znaleźć na stronie
